Нигэ сон чэчэктэй яшь гомернен
Нигэ сон чэчэктэй яшь гомернен
1. Очконлек бу донья, гомерне кем белэ,
Эллэ купме, эллэ эзме без,
Кон дэ бер кон утэ,
Утеп торган коннэр,
Бергэлектэ генэ ямьледер.
кушымта:
Жыерчыклар бик куп эйдэ, димэгез,
Козгелэргэ карамасан куренми,
Кунел 17 дэ, йорэк 18 дэ,
Гомер уткэнлеге сизелми.
2. Купме кошлар очты,
Очты козлэрендэ
Купме кошлар кайтты язларын
Купме курдек анын, курдек жэйлэрен дэ
Кышларын да, яуган карларын,
куш-та
3. Авырлыклар авыр, авыр тоелмаган
Шатлыклары арткан бермэ-бер,
Тормыш рэхэтендэ, саулык бэхетендэ
Яшик эле шулай бергэ гел.
куш-та
1. Очконлек бу донья, гомерне кем белэ,
Эллэ купме, эллэ эзме без,
Кон дэ бер кон утэ,
Утеп торган коннэр,
Бергэлектэ генэ ямьледер.
кушымта:
Жыерчыклар бик куп эйдэ, димэгез,
Козгелэргэ карамасан куренми,
Кунел 17 дэ, йорэк 18 дэ,
Гомер уткэнлеге сизелми.
2. Купме кошлар очты,
Очты козлэрендэ
Купме кошлар кайтты язларын
Купме курдек анын, курдек жэйлэрен дэ
Кышларын да, яуган карларын,
куш-та
3. Авырлыклар авыр, авыр тоелмаган
Шатлыклары арткан бермэ-бер,
Тормыш рэхэтендэ, саулык бэхетендэ
Яшик эле шулай бергэ гел.
куш-та
Яшәргә өйрәт, йөрәк
Бер ягымда кыя, бер ягымда упкын,
Йөрәккә кадалган очып үткән угы.
Арыды йөрәк, арыды, миннән арыды,
Йотып зар-утны, җыеп бар укны.
Мин сиңа кирәкмен бүген, син миңа кирәк,
Яңадан яшәргә өйрәт, яңадан, йөрәк!
Жәлләтмим, көтмим ярдәмнәр ят тарафлардан.
Бирмәдем, бирмим йөрәкне салып таптарга.
Җил килеп бәрә — чайкалмыйм, чайкалмыйм,
Сүз килеп бәрә — акланмыйм, акланмыйм.
Җанга авыр көннәремне хәтердән җуям,
Кисәкләп җыям йөрәкне, кисәкләп җыям.
Кисәкләп җыйдым шатлыкларны да,
Бәхетләрне дә җыйдым кисәкләп.
Сукмаклардан зур юлларга чыгар көч кирәк,
Алып барды мине йөрәк, барды җитәкләп.
Мин сиңа кирәкмен бүген, син миңа кирәк,
Яңадан яшәргә өйрәт, яңадан, йөрәк!
Жәлләтмим, көтмим ярдәмнәр ят тарафлардан.
Бирмәдем, бирмим йөрәкне салып таптарга.
Рәнҗетмәгез кеше җанын — кала күңелдә,
Бүген синдә бәхет куна, иртәгә — миндә.
Кыялар аша да упкыннар үтә,
Мин кичәдә түгел инде, яңа көн көтә.
Мин сиңа кирәкмен бүген, син миңа кирәк,
Яңадан яшәргә өйрәт, яңадан, йөрәк!
Жәлләтмим, көтмим ярдәмнәр ят тарафлардан.
Бирмәдем, бирмим йөрәкне салып таптарга.
Җил килеп бәрә — чайкалмыйм, чайкалмыйм,
Сүз килеп бәрә — акланмыйм, акланмыйм.
Җанга авыр көннәремне хәтердән җуям,
Кисәкләп җыям йөрәкне, кисәкләп җыям.
Нигэ сон чэчэктэй яшь гомернен
АШЫКМАСЫН ГОМЕР КӨЗЛӘРЕ
Ничә яшь?-дип зинһар сорама,
Яшь бара беләсең, яшь бара.
Бездән дә бер килеп, бу якты дөньялар,
Бер кала бит инде, бер кала.
Үткәннәр үкенеч түгелләр,
Яшь әле, яшь безнең күңелләр.
Кайгылар килмәсен, бәгырне телмәсен,
Без әле яшисе гомерләр.
Ашыкмасын гомер көзләре,
Без әле җәйләрнең таңында.
Туктамасын гына елларның агымы,
Иң матур, иң гүзәл чагында.
Үткәннәр үкенеч түгелләр,
Яшь әле, яшь һаман күңелләр.
Яз назын, кыш карын күрербез барында,
Без әле яшисе гомерләр.
Үткәннәр үкенеч түгелләр,
Яшь әле, яшь һаман күңелләр.
Шатлыклардан шашып, бәхетләр буйлатып,
Яшәрбез, яшисе гомердә. 
ЗИФА НАГАЕВА
Нигэ сон чэчэктэй яшь гомернен
Кар исе
(Сүз.Радиф Ахмадиев, Ильгиз Шайхразиев)
Өметләр көз белән өзелеп китәр
Син көтмә, юатмас салкын сүзләр.
Өнемдә, ялгыз урамнан үтәм, караганмын күккә
Әйт, нигә, яңа яуган карда ялгыз өзләр?
Припев:
Минем төшләремдә күтәрелеп өскә
Керфекләрем белән тия идем күккә
Өнемдә, мин оча белмим нигә?
Серле төшләремдә күтәрелеп өскә
Керфекләрем белән тия идем күккә
Өнемдә, мин оча белмим икән, әйт нигә?
Билгесезлек, өметләрне көчәйткәндә
Төнге шәһәр буйлап йөрим, кайтам диеп үткәннәргә
Авыр тынлык били мине, нигә безгә үпкәләргә?
Үткән бәхет өчен кирәк, яшьләр белән түләргә.
Бүлмәңдә минем тавыш, коткарачак сагыштан
Саташкан күбәләктәй, утка очам, калышма.
Тукталыштан сине эзлим, телим сине кичерергә
Менә кабат очыраштык, карлар яуган чәчләреңә.
Күзләреңдә минем сурәт, сакланылган сөю уты
Тутыр минем тормышымны, безнең бәхет якты булыр.
Үбәм синең иреннәрдән, тирәнәя кайнар сулыш,
Булыш минем йөрәгемә, сынатмасын безне язмыш.
Саклап калыйк мәхәббәтне, салкын яңгыр астында
Яннарыңда булмасам да, күперләрне яндырма.
Сагыш белән саубуллашып, күзләремә карыйсың
Уткәннәрне хәтерләтә, кулыңдагы кар исе.
Минем төшләремдә күтәрелеп өскә
Керфекләрем белән тия идем күккә
Өнемдә, мин оча белмим нигә?
Серле төшләремдә күтәрелеп өскә
Керфекләрем белән тия идем күккә
Өнемдә, мин оча белмим икән, әйт нигә?
Мәхәббәт әкияте
(сл. Радиф и Рузаль)
Куркуларны оныт, тыңла минем сүзләремне
Күзләреңдә минем уйлар, кайчак куркып куям үзем
Тик вакытсыз көчсезлегем, сиңа ирек бирә сыман
Туктый йөрәк, хисләремнең тизлегенә карамастан
Карамаска кирәк миңа, көзге кебек күзләреңә
Төрле булсак та без икәү, үз-үземне күрәм синдә
Санап булмас адымнарны, карашларны мизгелләрдән
Мин эзләдем! Һәм, нигә өзгәләнәм?
Ә син башлап кара башка белән, яңа баштан
Тик ярадан яратылгач, ярап кара анарга.
Яратырга мине уйлама да, уйнама да, күралмагач.
Түзалмагач тавышыма, тавышланма!
Саташканда сагыш кайдан табышларын таба микән?
Ташлап киткән көннәреңдә, юлларыңа карап көткән
Чакларымны чагыштырам чарасызга череп беткән
Бәхетле мин, мәхәббәтнең хисен күзләреңдә күрәм
ПРИПЕВ:
Күз яшьләрем кипкән
Яңа иртә җиткән
Ә мин хаман
Могҗизалар көтәм
Хыяллар илендә. Ееее
Хисләр искә төшсә
Сөю кабат килсә
Әле хаман
Өмет җиле исә
Хыяллар иленнән. Ееее.
Уйлап чыгар, әйдә, мәхәббәтнең әкиятен.
Хәзер качсаң да була, соңгы сүзнемне мин әйттем.
Сынауларны бүләк итсәң, хыялларны калдырма
Киләчәкне дә алып кит, минем җаным кычкыра
Тәкъдим итмим сиңа бәхет, ә бары тик мәхәббәт
Синең чын йөзеңне күрәм, бераз уңайсыз тик рәхәт.
Гөнаһларга торасыңдыр, кырасыңдыр тәрәзәңне,
Сындырасың үзәгеңне, тик бу аклый алмый мине.
Минем уйлар хаман, төзелеп бетмәгән бина
Күптән инде җилләр уйный, хисләремнең катларында
Минем азатлыгым кысан фатир булмәсендә
Ялгызлыгым арта бара меңләгән йөз тирәсендә
Әйдә башлап карыйк, башка көнне яңабаштан,
Мин ярадан яратылдым, һәр көн яңача саташкан,
Һәркөн яңача яраткан, ләкин үзе булып калган
Бер тынычлап йоклыйм әле, зинһар өчен тавышланма.
Милләт яшә!
(Сл.Радиф и Рузаль)
Без гади кешеләр,
Әмма хыял куңелдә
Әйбәт дуслар эзлибез
Авырлыклар килгәндә
Егылмаска тырышып,
Хәлсезлектә булганда
Ничек кенә булса да
Дустым, әйдә! Киттек алга!
Алдау, нәфрәт, мәхәббәт хәм ялгызлык
Кемдер үлә байлыкта, кемдер яши буылып.
Берәү карый миңа өстән, кайгыра Ул уйланып,
Берәү Кабат чүп себерә, тәүге эштән куылып.
Чит төтендә буылып, яши минем халык,
Үткәннәрне искә алма, тарихка юл күптән ябык.
Без бит бөек идек, тик кемгәдер ярамаган
Изге иде җирләребез, тик бүгеннэн ул каргалган
Яргаланган бәгырь, чатнап рухи корылыктан
Тик ачу сүнмәгән хаман, каның тама йодрыктан.
Синең әле бар кыйблаң, халкым, аны югалтма,
Бар галәмне тетрәндереп, тарихыңны исбатла.
Кырыс дәүләт безне изде инде ничә еллар буе
Байтак салымнарны җыеп, дошманнарның карны туйды.
Әрнетелде, газапланды мәхәббәт тулы йөрәк
«Татар»,-диеп байрагыңны, курыкмыйча күтәр милләт!
Милләт яшә, бернигә карамыйча
Көнеңне күр, кайгырмыйча, алдамыйча
Халык эчә, коннәр буе айнымыйча
Көннәр үтә, берни дә уйламыйча.
Уян, татар! Бар кайгылар бетәчәк.
Уйлан, татар! Бар дошманнар үләчәк.
Әйдә, алга! Безне барсы беләчәк.
Татар яшә! Бердәмлектә киләчәк!
Йоклама, дустым, уян! Дошман йөри яныңда
Як-ягына каранып, кайный нәфрәт канында.
Матур тормыш, якты бәхет-иде синең уеңда
Уян тизрәк! Күзеңне ач! Калын баулар муйныңда.
Уйлан, дустым, болай булмый! Күпме була түзәргә?
Күзне йомып, тешне кысып, кайнар яшьләр түгәргә?
Син түзгәндә синең өчен черек миләр уйлады
Кызганмыйча, җәлләмичә курчак кебек уйнады.
Уйланды татар иле, исәр диеп ирек җиле,
Җиңеп, саклап калыр микән, туган телен, туган җирен?
Олуг төрәк һәм яклау-синнән көтә улларың
Уян, татар! Алга атла! Якты булыр юлларың.
Айларың һәм көннәрең-сәгатьтәге кара уклар
Җиңелүдән курыкмыйча, әйдә тизрәк көчләр тупла!
Егылмаска тырышып, хәлсезлектә булганда
Ничек кенә булса да, дустым, әйдә! Киттек алга!
Милләт яшә, бернигә карамыйча
Көнеңне күр, кайгырмыйча, алдамыйча
Халык эчә, коннәр буе айнымыйча
Көннәр үтә, берни дә уйламыйча
Уян, татар! Бар кайгылар бетәчәк.
Уйлан, татар! Бар дошманнар үләчәк.
Әйдә, алга! Безне барсы беләчәк.
Татар яшә! Бердәмлектә киләчәк!
Чаң гасырлар аша, милләтемә эндәшәм
Бар дөньясын шаккаттырып, килде вакыт, әйдә яшә
Яшә барсын көнләштереп, сакла туган телеңне,
Барча явыз дошманнардан, якла туган илеңне.
Әйбәт тыңла! Дөрес аңла! Мин чакырмыйм сугышка
Яшә, дустым, үрнәк булып! Син бит татар тумыштан.
Кая бара? Миңа кара
Язмышлар
(Сл. Рузаль и Радиф)
1) Уйламагыз яшьләр диеп, без вакытсыз картайган,
Тиздән чәчләр дә агарыр, йөрәктәге ялкыннан,
Бу бит безнең дөнья, әйе, аны үзебез төзедек,
Шул дөньяга кол хәлендә, без үзебез тезләндек
Узгәрде безнең караш җиңел килгән җәрәхәттән
Хәрәкәтсез үлә яшьләр, энә белән рәхәтлектән
Каһәрлектән качып булмый, булмый качып киләчәктән
Бүгенгедә дә өмет юк, монда вәхшәт эзе тирән
Кызлар ни уйлапмы икән, киләчәккә планнар кора.
Дискәтүктә сикерәләр, егетләре платцта тора.
Шул кызларны сакладыкмы, ил чигендә дошманнардан,
Көтәләрдер диеп уйлап, ничәмә төн йокламаган.
Солдат фотосы кесәдә, үзе ятлар кочагында,
Солдат туңып, сокрап ята, тәнендәге яралардан.
Бу бит кеше язмышлары, кемгәдер шәм, кемгә кылыч,
Күктә кошлар оча әнә, иң мөһиме – илдә тыныч.
Ватылган язмышлар, ватылган язмышлар,
Кузлэрдэ сагыш бар, бу безнен ялгышлар.
Куптэнге хаталар, бугенге хаталар.
Хэм ян,а яралар, Йорэккэ яталар.
Ватылган язмышлар, куркыныч чынбарлык,
Газапка чыдарлык, бир, Раббым сабырлык.
Язмышлар ватыла, кешелэр адаша,
Мин эйтэм шул хакта, хэм кабат ялгышам.
2) Үткәннәргә хәтер кайтыр, ярсу калыр үзәкләрдә
Төзәлгәндә йөрәк түзәр, рухи чылбыр өзелсә дә
Кирәк чакта ишетелми, кычкырсалар һәр адымда
Язмышларны коткар, илем, яшьләр җаны юл чатында
Тормыш уен диләр миңа, тик әлегә уйнамыйм,
Вампир төсле яшим хәзер, бу кояштан югалыйм.
Сагыш төсе сала миңа, бүлмәдәге обойлар
Сагыш салсын, кул салмасын, уз-узенә малайлар.
Веналарын кисмэсеннәр, шашып сукыр мәхәббәттән,
Күңел яралары өчен, бик күп чакта авырта тән.
Яшьләр наркотадан үлә, төшеп кала ярыштан
Ә сабыйлар ятим кала, шулай була бу тормышта…
Бу бар ямьсезлекләр түгел, алар сөйләп бетергесез,
Һәм сөйлисе дә килми, яшәү җиңел бит ул хиссез.
Ә мин җүләр, имеш хисле, әйтәсендер инде «тиле».
Яздырылган тавыш аша нидер әйтергә телим.
Күңел дигән тукталышка күптән инде берни йөрми
Ятим калган балаларның күзләрендә өмет күрмим
Түзми халык хакыйкатьне, түзә алдау һәм ялганны
Дөреслеккә ирек бирми йөрәктәге ямаулык.
Таралды безнең дөнья, хыял болытлары сыман
Ирек кенә булсын диеп, халык яши төтен сулап
Сокрап елый минем күңел, кеше язмышларын уйлап?
Белмим кайчан атлармын, горур хэлдэ Казан буйлап?!
Ватылган язмышлар, ватылган язмышлар,
Кузлэрдэ сагыш бар, бу безнен ялгышлар.
Куптэнге хаталар, бугенге хаталар.
Хэм яна яралар, Йорэккэ яталар.
Ватылган язмышлар, куркыныч чынбарлык,
Газапка чыдарлык, бир, Раббым сабырлык.
Язмышлар ватыла, кешелэр адаша,
Мин эйтэм шул хакта, хэм кабат ялгышам.
Качар идем!
(сл. Ахмадиев Рэдиф)
Ә мин бүген качар идем, авырту булмаган җиргә
Тик яшисем килми читтә уз-уземне тиргәп, нигә?
Нигә җаным өзгәләнә? Үзгәрешкә түзмәгәнгә.
Бүгенгедә тезләнсәм дә җирдә мәгьнә күрмәгәнгә.
Тәрәзәдән керә өмет, эреп төшә минем күңел
Тәңгәл килми карашлар, тормышны туктату җиңел,
Җиңеп булмый үз-үзеңне, тик җиңәргә теләгәндә.
Тойгы кабат тырный тәнне, вулкан яна йөрәгемдә
Күрмәм айның яктылыгын, тынычлыкта хатлар укып
Утта дөрләп янсын алар, араларны җылытып
Рубин өчен җан атып йөргән чаклар истә минем
Өстәр идем хисләреңнең битләренә яңа төстәр өеп.
Миннән колеп омет үлә, мин утерэм, шулай кирэк.
Тик шулай да кайтам сина, үбәр өчен салым түләп.
Сынаулардан качар идем, начар идем бергә чакта
Канатларым оча иде, уйлаганда синең хакта
Припев:
Йөрәгем тибә, синең өчен!
Сынауларны җиңә сөю хисе
Сагышларым үтәр, онытылыр
Булмаган хисләр.
Ә мин бүген качар идем, авырту булмаган җиргә
Кабатлансын хаталарым, харап булыйм өннәремдә
Мине эзләп йөре әйдә, йөрәкләрне хәйлә җиңә
Җанны җимермичә генә биткә иреннәрең тия
Миңа кысан уз тәнемдә үз бәхетем миңа төрмә
Димәк күңел кара түгел, нәфрәт өстә хисләремә
Өстә миңа адреналин, күкрәгемдә йөрәк тибә,
Җибәр мине, зинһар диеп, үзәгемә минем тимә.
Кичә кайда иде акыл? Аклый алсам уйларымны
Туйларыңнан урлар идем, тыңламасам дусларымны
Калдырмадым адымнарны сиңа таба илтә торган
Әйтә торган сүзләремне башка берәү тыңлап тора
Ара ерак булган саен, күп сүзләрдә ялгыш күбрәк.
Ишекләрем бикле булгач, өмет интернеттан керә
Күрәм сөю юлларыннан безнең бәхет качып киткән.
Үткән тормыш сукмагында, синең эзләр калыр микән?
Припев:
Йөрәгем тибә, синең өчен!
Сынауларны җиңә сөю хисе
Сагышларым үтәр, онытылыр
Булмаган хисләр.
2 көнгә
(сл. Рәдиф+Рүзәл)
Припев:
1)Мин хикэя, синең яшьле күзләреңдә
укы мине, әйдә, 200 вольт йөрәгемдә
бүген тибә, һәм иртәгә икеләнә.
Икәү генә ике көнгә хәтереңдә мин.
Минем караш сүзләремнән кыйммәтрәк
Ешрак кара күзләремә, күзләр барсын әйтәчәк.
Язылмаган шигырьләрдән киләчәгем төзеләчәк.
Тезләнә белмәгәчтен, түзергә өйрәнәчәкмен
Меңләгән көн, таптыйм тәүге юлларны
Алар безне өйгә илтсә, кемдер күрер улларын
Һәм уйланыр, нигә йөзем борчулы дип
Яшьләреңне күргәч, әни, мин һәрчак борчылам бит.
Шалтырату бездән кайчак шундый җитми, җитми.
Җитди кеше булсаң да, елмаюсыз сине күрмим.
Кайталмасам чирлим, чит шәһәрнең салкынында
Ятим калган хыялларым җылытмас мине монда
Мине аңла, әни, синең улың бәхетле.
Син дә бәхетле, әни, тик сагынам шулхәтле.
Өйгә килә кайтасым, җибәрегез йөрәкне
Нәрсә генә булса да, мин әнигә кирәкле
Мин хикэя, синең яшьле күзләреңдә
укы мине, әйдә, 200 вольт йөрәгемдә
бүген тибә, һәм иртәгә икеләнә.
Икәү генә ике көнгә хәтереңдә мин.
2)Ике көнгә, бары ике көнгә
Өч җан бүген, йоклый алмый төнлә
Нигә кайгы ишекне шакымыйча керә
Тик ул юкка чыга, бары ике көнгә
Ә мин кайчак чынлап ялгызлыкны ишетәм
Ул бит килә бала чактан, ул яңгырый бишектә
Һәм мин язам. Дога кылган сыман язам.
Тәрәзәгә карап, синең төнен уза.
Без бит икәү, бер әнидән угыллар.
Бер тамырдан, тик без башка камырдан
Җан арыган, һәм ике көн дәва
Җирне ямьләндереп, күктән яңгыр ява.
Бәхет нинди төстә? Тукта җавап бирмә.
Минем бәхет, әни күзләре төсендә
Ник алайса ул күзләр моңсулана бара
Юк, барсы да дөрес, тормышыма кара.
3)Миңа бүген егерме бер, тормыш белән бергә-бер
Бердәм дуслар булмаса, дошман җиңә барыбер
Бары үбәр минем тәнне синең чиксез кайгыруың
Кайбер урын һич җибәрми, ә син ышан, кайтыр улың
Кайтыр туган җиренә, кайтыр туган көнеңә.
Тулган өйдә туганнарым, тик бер урын буш нигә?
Әнә улым кайта диеп, кабат бутыйсың ялгыш
Безнең язмыш, мине синнән читләштерә микән
Каргыш чигәм читтә үз-үземне сынар өчен.
Исән чакта кайталмагач, әйт әле мин нинди кеше?
Синең өчен бурычлы, һәрбер яшәлгән көн өчен
Һәм син мине кичерә күр, әйтелмәгән сүзләр өчен.
Синнән очып киткән мизгелләрне кайтарасы иде
Һичбер кайгысы булмаган балачакның илен актарасы иде
Хыялларым чынга ашмас, беркайчанда, мин, беләм
Мин бары тик сине, төшләремдә
Монолог «Әгәр. »
сл. Рүзәл Әхмәдиев.
Кичэге кичер дигэн сузлэр
Купме юл утелде бу вакыйгага кадэр,
Эйдэ, кунелемне йомарла хэм бэр,
Ераграк ташла, узен гафу сорап килеп житэ алмаслык булсын.
Чит ярлардан унсын, дип эйтерлек булсын.
Кирэк чакта куз яшьлэрен чакырыр очен генэ хезмэт итсен безнен тарих
Эйдэ барыйк шунда таба. Гафу сорауга барып житкэч, куп калмаган упкынга да.
Куп калмадым мин хэм сабырлык.
Кочем дэ юк, уз уземне ялганыннан сакларлык.
Шуна курэ сакламыйм да, акламыйм да мин сине,
Дореслеге анын куркынычрак, ансын ялган итеп кабул иту кулаерак мина.
Эйдэ кыйна мине, сине тынламаган очен хэм булмаган очен конче.
Эйдэ, эч канымны, син анардан бераз исереп, бэлки йокыга китерсен.
Мин бит узем дэ зур бер сорау билгесе.
Нокта куяр урнына, синен сузлэр ахырына,
Мин алардан мэгънэ эзлэп, эллэ нигэ акырынам.
Тавышым белэн кочаклыйм да сине
Куллар сине шундый сагына.
Абына-абына китеп барам,
Э бокереле коем кулмэкне ертып чыга,
Ул кой белэн аннары сэхнэгэ чыгам.
Белсэн иде, шул хэтле сагынам, шул хэтле сагынам, белсэн иде,
Э белэсенме ничек була алыр иде, эгэр гафу итсэм сине?
Без тоннэрен йоклый алмыйча
Шигырьлэрнен ижеклэрен санар идек
Янар идек сою дингезендэ,
Сабый тосле куп сораулар бирер иден,
Дингездэ дэ янып була дияр идем.
Арабызда эссе була калса
Мэхэббэтнен урак осте дияр идем.
Бер кагыйдэ булыр идем сина, син искэрмэ булыр иден кагыйдэмнен,
Сэгатьлэрне санамыйча, тояр идек тормыш ямен.
Уз киемем белэн улчэр идем сине, эгэр салкын була калса,
Мин куклэргэ юлга чыгар идем, йолдыз сина булэк була алса,
Эгэр сине кичерэ алсам
мина бэхет карап торыр иде жыелмаган чэчлэр аша
хей, кешелэр кайчак адашаа, э мин адашмас идем, син артымнан барганда
хатларым да максатына ирешерлэр иде, килешерлэр иде минем белэн дуслар.
Бэлки мин жулэрдер, тик мэхэббэт, сине назлаучыны утеру телэгеннэн кала, жунле нэрсэгэ ойрэтэ алмады мине.
Эгэр кичерэлсам сине
Сэгатьлэрне артка кучереп, кабат кабат тынлар идем тавышынны,
Хэм берни булмаган сыман, синен белэн ор-янадан танышырмын,
Урамда булырмы бу хэл, театрдамы?
Эй чибэр кыз, сезне буген озатыргамы?
Кич житкэч машиналар да эз, качыр кояш белэн оялу да,
Хыялым да кирэк булмас, уйларым да.
Шигырьлэр дэ язмас идем, жырларны да.
Кирэк булмас монын очен куп вакыт та,
Бары минем очен бераз гына син вакыт тап,
минем йорэк синен учларында булыр иде
куз яшь тамчыларына тик бэхеттэн тулыр иде.
Атар иде тормышта да ор яна тан
эгэр дэ мин сине кичерэлсам.
Иртэн торгач кабатлыйм: Бисмиллә, Бисмиллә
Хэр адымны атлыйм: Бисмиллә, Бисмиллә
Хэр сулышым очен: Бисмиллә, Бисмиллә
Хэр башлаган эшем: Бисмиллә, Бисмиллә.
Кылган бар гамэлгэ: Бисмиллә, Бисмиллә
Кая бармыйк телдә: Бисмиллә, Бисмиллә
Хэрбер яна конгэ: Бисмиллә, Бисмиллә
Безнен йорэк тибэ: Бисмиллә, Бисмиллә
Янгырый хэрбер жырда: Бисмиллә, Бисмиллә
Боек, горур тауларда: Бисмиллә, Бисмиллә.
Иманлы кунелдэ: Бисмиллә, Бисмиллә
Бу суз ишетелэ: Бисмиллә, Бисмиллә
Күңел Сере
сл. Рүзәл Әхмәдиев.
Сынау
Мин белмим мине алда нилэр котэ
Шашып сою, алдау, э бэлки хэерле иртэ.
Кун,ел сизэ, сизэ ялгыш адымнарны
дэваламый Хэтер яраланган тамырларны
Калдыр тормыш мин,а нибары бер минут
Нибары бер секунд, шушы ж,итэр берук
Калдыр тормыш мин,а нибары бер сорау
Кайсына ж,авап табалмыйча торам
Куп коч куеп эзлэдем, казып хэтер хэтирэсен.
гонах аша эзлэдем, ялган булды нэтижэсе.
Кайчак эрни сизгер йорэк яралары,
Кунел ачып юатабыз, яки эчеп даруларны
Курэ белсэн эгэр… аерманы сизэсенме?
Нинди якты килэчэк, Капшап кара кесэнне.
Кузен,не ач дустым, тэуге гасыр- каралык
Намус белэн яшэучелэр бармак белэн санарлык
Куп хаталар булды тормышымда,
Э тормышым, ул бары тик ярыш кына.
Бэхетемне сатып жибэрэсе иде,
Котыласым килэ аннан, ул утерэ мине.
бу хэлемне узгэртэсем килми минем,
бу минем шэхэр, бу минем оем.
бары тик яшисем килэ буген
Чынбарлыкта яшисе, сурэтлэрдэ тугел.
Мин сискэнеп уянам, ондэ кургэн тошлэрдэн,
Синен кайнар учларында минем йорэк ошегэн.
Бу тормышны калдыр, мине анлар очен,
Торле сорау эйлэнэ, жавап табыйм ничек?
Беренче тугел, бердэн берен булыйм дия идем кайчандыр,
Яна кон туып, килэчэкне ачадыр,
Кузебезне ачадыр ул, мэхэббэткэ кумелгэн
Шул гади хис очен генэ, купме яшем тугелгэн
Бергэ тошкэн фотолар юк, булса, омет яшэр иде,
Шул сурэтне курсэтеп, бу минем кыз дияр идем.
фотоларга карагач, эйбэт булыр барсы да.
Тик андый фотолар юк, хэм бу тормыш бары сынау.
Эмма туа шигырьлэр, син калдырган хислэрдэн,
Союемнэн качам диеп сина таба йогерэм.
Мин уземне тота алам, эйдэ дуслар булып калыйк,
Бер-беребезне алдамыйча, газапларга юлны ябыйк.
Ябыйк юлны хыянэткэ, ялваруга, мэхэббэткэ.
Чонки сою бокалы буш, бэхет безне ташлап киткэн.
Бу минем яшь тугел биттэ, бары ява козге янгыр
Ул янгыр да бер туктар, минем хислэр дэ басылыр.
Припев.
Мин сагынам, уткэргэн коннэрне.
Мин ялварам, кайтар йорэгемне
Мин ышанам, якты килэчэккэ,
Тик жырларым, жанны озэчэклэр.
Белэсенме, минем уйлар синен хакта,
Алар мине экрен ашый, узем генэ калган чакта.
Кузлэренэ ышанып, чынбарлыкны курмэдем,
Э чынбарлык ул бик гади – мэхэббэтнен улуе.
Авыр чакта егылдым, ник кулына кутэрден?
Иренен белэн назлап, йорэгемэ урелден,
Мина син жан бирден, мина син дэрт бирден,
Бу мизгеллэр туктамасын, кабатлансын иде.
Яраклансын иде сою, икебезнен арабызга
Вэгъдэ бирдем уз уземэ, яшьлэремне таратмаска,
Мин кулларны кутэрэм, бу нэрсэгэ мина Ходай?
Тынлап кара, минем йорэк улэ бугай.
Припев.
Мин сагынам, уткэргэн коннэрне.
Мин ялварам, кайтар йорэгемне
Мин ышанам, якты килэчэккэ,
Тик жырларым, жанны озэчэклэр.